Na de lockdown tegen het deltavirus en het omikronbesmettingsexplosie konden we weer een ander virus bestrijden: Het hardloopvirus. Vanaf september was ik aan het terugkomen van een blessure. Als ik voor het hersteltempo een dier als metafoor mag gebruiken:Slak. Gisteravond mocht ik met groep 3 op pad voor een heuveltraining. Die training vond plaats bij de brug over het Damsterdiep. Een helling van een ruime 360 meter,dus bij één keer rond ben je ruim 700 meter verder. De afzet was een belangrijk doel. het tempo minder. Tempo niet te heftig,ieksss!! Dat moest even indalen bij enkele lopers, liever gezegd bij 2 65+-meisjes. Op een bepaald moment liepen ze 5.39 de kilometer. Maar na af en toe even een kreet mijnerzijds kwam het in rustiger vaarwater. Een aantal lopers is in training voor de Enschede marathon en de 3e week van april. Dus die moeten zich niet opblazen met steeds heftige snelheden. Daar kwamen wat vragen over dus ik kon mijn oude beroep van onderwijzer nog even weer oppoetsen. Na een poos te hebben geheuvelduurd, als totje toch nog even de snelle spiervezels plagen: Op tempo naar de eerste lantaarnpaal, keren,dan naar de 2e enz. Als laatste moesten de lopers nog extra versnellen op het vlakke deel van de helling. Allard is een rustige jongen. Maar bij deze laatste oefening spoot de testosteron 'm uit de voeten. Man,wat een tempo. Na ongeveer 11 km waren we weer bij de baan. Toen nog lekker uitlopen met Johann,die ons halverwege de training was komen vergezellen. Het was weer leuk om met de groep op pad te zijn.
Reageer

Eindelijk weer eens een loopje. Gisteren was de minimarathon van Ten Boer. Ik mocht mee in de hybride van Henk. man,man,man wat een vernuft. Vlak voor Ten Boer spreekt Henk richting dashbord: "Mercedes. Sportlaan 2 Ten Boer." Uit het binnenste van de display vraagt een vrouwenstem eerst of Henk de Sportlaan 2 bedoelt...Ja dus,anders had-ie dat niet gezegd. Afijn,de mevrouw loodst ons keurig naar de parkeerplaats. We zijn uitgestapt,Henk doet de autodeur dicht en een signaal klinkt: Een sensor,die als je langs de klink van het portier aait,deze vergrendelt. Wat een indrukken. O ja,we moeten ook nog lopen. Via een coronapijlenpuzzeltocht komen we bij de inschrijving en staan we even later met startnummer en chip buiten. Daar staan ook Jack en Bram. Even later zien we Dorian,Aukje,Daan,Roy en Albert. Er wordt gestart in zestallen. Er staan gekrijte rechthoeken met cirkels. (Eerst dacht ik dat er een straattekenwedstrijd gaande was.) Per vak wordt vertrokken,zodat niet iedereen op een kluitje loopt. Het is een prestatietocht,geen wedstrijd. Dat is te merken en ook niet te merken. Sommige lopers hebben het begrip prestatie vertaald in plankgas en worden al snel door rookpluimen aan het zicht onttrokken. Maar ook wordt er breeduit langzaam gelopen,bij voorkeur op het smalle bospad met bochten. Dat passeert niet zo lekker. Met z'n drieën naast elkaar op een bospad van amper een meter is wel een prestatie! Het gaat heel mooi. Henk en ik hadden als fossiele lopers en tijd van rond de 52 minuten in gedachten. Maar het ging zo lekker,dat die tijd ruimschoots kon worden doorgestreept. Het was een wat bochtig parcours met af en toe smalle paadjes die afhelden. Op één zo'n pad, zo rond de 7e kilometer vond mijn bovenbeen dat niet zo leuk en nam maatregelen. Een schrijnende,stekende pijn. Was binnen een minuut weer over. Maar.... eenmaal over de eindstreep blokkeerde alles en was mijn wandelen zich voortslepen geworden. Pijnlijk,dus vandaag Bert. Vocht in de knie,dus even op parkeerstand. Maar het was fijn om weer een officieel loopje te doen.
Reageer

We wisten bijna niet meer hoe het was om op een zaterdagochtend weer met een grotere groep te lopen. Vrijdag kwam de aankondiging via de app. Femke,Bram .Jack,Siemon,Jan Zon, Henk en ik gingen weer eens samen op pad. De coronaregels waren versoepeld dus hoefden we geen mondkapje op. Wel zo prettig,want als we die wel hadden moeten dragen, hadden ze er beter een zuurstoffles bij kunnen leveren,omdat het nogal benauwd was. Voor aanvang van de loop geen elementair-levensbeschouwelijke inbreng over route,lengte en snelheid. Nee prikkelbordwappies, we gingen gewoon op pad. O nee, niet helemaal: Ik was m'n horloge vergeten. Dat werd opgelost: Bram tagde mij via Strava. Of tackelde mij via Strava,mij ook goed. Het werd een gedwee loopje. Niemand die even moest shinen met een splijtende versnelling. Het was benauwd,dus namen we wel steeds tijd om te drinken. Femke had al de hele Eems leeggedronken, want had er al 15 km opzitten toen we begonnen. Aanvankelijk dacht ik dat het laagwater was,maar het was dus Fem. Via Holwierde slingerden we ons over een veldpad met hoogholtje langs een boerderij aan de dijk. Daarna,verfrissend briesje over de dijk naar de kantine. Behalve koffie was er ook cake. Henk sneed er plakken zo dik als een pols van en floep, de koohydraten deden het weer. Het was weer heel prettig om samen met een groep te lopen.
Reageer

Al weken zijn de trainingen behoorlijk intensief. In tegenstelling tot de formatiebesprekingen die volgens mij zeer extensief verlopen. Toch zijn er wel wat dingen die bij beide activiteiten en rol spelen. Onze trainer is een soort formateur. Die stuurt hier en daar,geeft toelichting,grijpt in. Dus Mariska was afgelopen dinsdag onze Mariëtte Hamer. Ze had een mooie fartlek bedacht,naar eigen inzicht. Tijdens de kern formeren zich groepjes. De één maakt wat meer tempo dan de ander. Juist! Het zijn net de diverse partijen,die het ene wel kunnen brengen en het andere wat meer zozo vinden. "Ieder op eigen tempo," roept Mariska,onze formateur. Dat noem ik nog eens transparantie. Niks besmuikte achterkamertjes,nee,open communiceren en het dualisme openbaart zich juist in het eigen tempo. Gisteren was Jan de formateur. Die past son ms dingen aan,als hem dat nodig lijkt: 7 keer een serie,i.p.v 5 keer. Want het moet wel tot resultaat leiden. "Je grenzen opzoeken!" riep een enthousiaste loper (m/v). Ik ga niet verwijzen naar Thierry Baudet... Het loopweer was dinsdag warm en een heel pittige wind. Gisteren was het meer van het benauwde. Ik stel voor om bij de trainers dit onderwerp inte brengen tijdens de trainingsformatie. Uitgangspunt: Tijdens de trainingen is er geen weer. Punt uit. Ononderhandelbaar. Imca was jarig geweest en offreerde cake. Nou jongens, van mij vag de volgende training zijn: 7 keer 100-200-300 m intensief cake eten.
Reageer

Gisteren baantraining van Kniepertie. Ik kwam haar tegen op de fiets en mocht meefietsen met haar naar de baan. Daar aangekomen,moesten we eerst naar het materiaalhok,waar Kniepertie dopjes en pilonnen uitzocht. Dan weet je: Looptechnische oefeningen. Albert vdN kwam net aanrijden op zijn mountainbike. "Hé,jij op fiets?"kreeg hij te horen van Kniepertie. Welk vreselijk geheim achter deze opmerking ligt,weet ik niet. Kniepertie,Appelwang,Aukje,Auke,Jack,Harry,Henk Ries en ik waren de dames en personen die deze training gingen doen. Na het inlopen dus de looptechniek'Kniepertie verdeeelde de groep in tweeën. Eén van die groepen moest in de derde baan. Derde baan...ehh. De derde baan van de zijkant is een heel andere dan die van de veldkant af gerekend. Verwarring!! Maar goed, na enkele minuten kon de oefening beginnen. Eerst skipping,daarna hakkenbillen. Vervolgens de zijwaartse aansluitpas. Ëerst de kant van de baan,"riep onze trainer. Nou prikkelbordwappie, dat is lastig. Als je in de baan staat die de 3e baan is vanaf de veldkant,heb je 2 opties! Vervolgens kwam de gestrekte-benen-loop aan de orde. Niet alleen de benen strekken,maar ook de armen hoog.(Ik wil die handjes zieeennn!!) Jack revalideert van een blessure aan de achterkant van zijn been. Elke week wordt hij gekneed,gewrongen,geknepen en geplukt. Om de 2 km moet hij steeds rekken. Dat zou aardig zijn in een wedstrijd! Na 2 km even rust en rekken en hup weer verder. En dan natuurlijk de rektijd aftrekken van de eindtijd. Het aantal deelnemers aan de 50 km van de RUN zou verdubbelen. Dan de kern: 4 keer 200-300-400 meter,intensief. Ik mocht van Kniepertie niet voluit,bejaardenprotectie. Het ging heel aardig. Ries lag al meteen een straatlengte,beter: een trainingsdag, op ons voor. Er was nog tijd over na enkele rondjes uitlopen. Daarom nam Kniepertie ons mee het park in. "Kipjes kijken," zei Appelwang. Voor mij,ik had de bril niet op,was het meer kippig kijen. Met Harry sprak ik nog over assertiviteit,u weet wel, die houding waar het verschil met agressiviteit zo dun is als een vloeitje. Harry moet assertiever worden vindt zijn kroost. Dus als-ie een loper tijdens een wedstrijd wil passeren,moet hij zeggen:"Ho even,ik ben er ook nog,ruimte graag." Wordt Harry agressief,dan deelt-ie gewoon een beuk uit om de weg vrij te maken. Het was weer een leuke training op de baan,met een mooi aantal lopers.(Vaccinatiebewijs gereedhouden en aan de trainer laten zien.
Reageer

Gisteren en ook de jaarvergadering. Het bestuur mocht gebruikmaken van een etablissement. Ze hoefden geen mondkapje op en ook niet een testbewijs te laten zien. Ze waren de enigen daar. De leden konden de jaarvergadering volgen vanuit huis, schuur of zolderkamer. Soms kwam je in beeld als het bestuur een 'handje' zag. Of je kon chatten als je iets wilde vragen. Dus het was helemaal hipdeflip daar.Eerst kwamen allerlei verslagtechnische zaken aan de orde waaronder de financiën. Penningmeester Rik verduidelijkte als een soort Wopke Hoekstra de cijfers. Vervolgens kwam er een filmpje waarin Henk Apotheker en ik waren te zien als wijn- en bloemenbezorgers voor mensen die in de afgelopen periode heel veel inzet voor de club genereerden bij de baan,het clubhuis,ledenadministratie,jeugd,Zeemijlenloop etc.Soms bereikte op mijn laptop het gesprek met de uitverkorene eerder dan het daadwerkelijke beeld. Dan zag je ons nog bij Jan Krans,maar hoorde ons al praten tegen Wiebo. Tijd voor de pubquiz. Rik had zijn rol verruild van moneymaker naar quizmaster. Je kreeg steeds enkele opties aan antwoorden te zien waaruit je moest kiezen. En, leuk voor de lopers die helemaal hitsig worden van snelle tempo's, des te sneller je reageerde,des te meer punten. De vragen waren divers: sport,muziek,kunst,tekenen,aardrijkskunde en avF. Het was maar goed dat Rutte niet meedeed, want hij schijnt zich soms dingen niet te herinneren.Als-ie een fout antwoord geeft, herinnert hij zich dat antwoord als 'goed.' Bij deze quiz werd ik 2e. Tineke en Janna, kwamen de prijs vrijwel direct afleveren aan huis. Dus Trees en ik hebben gelijk een paar eitjes soldaat gemaakt. Het waren pure. We zeiden tegen elkaar:"Goed dat het bestuur pure eitjes heeft bezorgd, want we herinneren ons de smaak niet meer zo." Het was een goede zet van het bestuur om de ledenvergadering op deze manier te doen,compliment.
Reageer

Gisteren gaf ik baantraining aan groep 1 t/m 3. Daarover zo meer. Want een uur eerder werden Henk A. en ik op de baan verwacht. Een aantal leden van onze club stopten met hun activiteiten en hadden daarom wel iets verdiend als blijk van waardering.Nadat we zaterdag al Delfzijl hadden doorkruist, waren nu de laatste 3 mensen aan de beurt. Bram,onze eigen Federico Fellini had het allemaal al in een script uitgewerkt. Dat script zat in zijn hoofd en kon dus elk moment worden aangepast.(Hetgeen geschiedde.) Bram positioneerde Henk en mij,gaf de route aan en ook hetgeen we tegen de gelauwerde moesten zeggen.Dat deden wij braaf,want ja, we zijn geen volgers van het stabiele genie Baudet,die zijn eigen werkelijkheid construeert. Goed, de training dan. Na het inlopen moesten er 4 series van 200-300 en 400 meter worden afgelegd. Er waren 10 lopers en daar tussendoor weerlichtte Maurice zijn eigen rondjes. Nog even weer uitgelegd wat de bedoeling van vanavond was. Achter me hoorde ik nog even iemand navraag doen,dus corona heeft ook invloed op het opnemen van informatie. Dat komt omdat je nu niet alleen loopt: Je gaat immers niet als je alleen loopt, aan jezelf uitleggen wat het doel is. Als een voorbijganger dat hoort,wordt het een enkele reis GGZ voor je. Iedereen hield zich goed aan de boodschap 'intensief is goed, jakkeren als een malle is kansloos.' Ik liep een poosje met Suikerbossie. Het is wel eens vlotter gegaan bij mij. Het vermoeden bestaat,dat ik een wat verrekte enkelband heb. Dat is pijnlijk bij het afzetten.(Hoewel je dat uiteraard niet met de enkels doet.) We hadden nog ruim tijd om goed uit te lopen. Maar eens de nadruk gelegd op armzwaaien en zijwaartse passen. Pommelomke maakte nog even de 10 vol.Kniepertie snikte dat ze te weinig kilometers had gelopen,Suikerbossie had zijsteek en Ries opritleggenspierpijn. Er is goed gelopen en het is prettig dat weer in clubverband te doen. Natuurlijk lopen we in minigroepjes.maar dat is fundamenteel anders dan met een hele groep.
Reageer

Eergisteren werd ik door Mariska uitgenodigd: Of ik zin had om met haar een duurloop te gaan doen. Mijn hart bonkte in mijn keel. Een duurloop met iemand die momenteel aardige tempo's onder de loopschoenen door schuurt en 26 jaar jonger is dan ik. Ik had Mariska al maanden niet gezien,zou ze zijn veranderd? Ik had nog voor de loop aan een klusje te doen met Johann. Bij aankomst thuis zat Mariska al in de woonkamer bij Trees. Was lopend gekomen,want kilometers verzamelen,slik! Toen we de opritafliepen zei Mariska:"Tjakko,nog even naar Trees zwaaien." Nog even oplettend als vroeger dus. Ja, vroeger. Zo lang lopen we al niet in clubverband. Eerst gingen we bij Femke langs. Die was jarig en we wilden haar even feliciteren. Mariska had een loopshirt voor Femke gekocht. Mooi opschrift,maar helaas van katoen.(Dat droogt zo lekker als je transpireert.) Femke trakteerde op een soesje en zo konden we gelijk aan de vetverbranding. Wij verder. Ik was vergeten mijn klokje in te schakelen,maar dankzij het horloge van Mariska was die informatie al snel weer aangevuld. Richting Farmsumerhaven. Tempo niet al te hoog,want mijn bovenbeenspieren waren een dag eerder heel boos dat ik wilde lopen. Maar nu ging het goed.Natuurlijk terug via het Zwet en bij de frietkraam tussendoor richting Farmsumerweg.Bij het viaduct ging Mariska linksaf naar huis en ik rechtsaf met hetzelfde oogmerk. Het was een gezellige loop. We lopen normaal nu i.v.m corona in vaste duo's, maar een keer partnerruil is ook niet gek. En nee belevenissenlezer, het woord 'partnerruil' kwam in dit verband niet van mij. Wel interessant trouwens,hoe definities veranderen. Over een poosje wordt een verandering in een groepje gekenmerkt als 'overspel.'
Reageer

Het was een schaatsweekend. Lekker op het Damsterdiep. Op de mooiste stukken ijs hallucineerde ik dat ik Nils van der Poel was. Op ijs met hobbels en ribbels kwam de realiteit binnen:Patrick Roest. Ik kwam Femke nog tegen en enkele keren ook Siemon.En wie komt daar aangezwierd? Mark Wiltjer. We raakten even aan de praat en natuurlijk de vraag waardoor het weer net als hardlopen is: Hoeveel kilometer heb je al? Het waren 7.8 aldus Mark. Toen volgde eveneens een ongeschreven wet uit de hardloperij:"Ik maak de 10 even vol." Afronden maar! Ronde getallen en rap een beetje! Nog even over die Nils van der Ploeg. Hij is duuratleet.Lange afstanden, de 5 en 10 km. Nou is daar iets bijzonders omheen. Na een geweldige 10 ging Nils terug naar zijn hotel in Sneek. Hoe? Hardlopend. Afstand? 24 km.(Had-ie wel even kunnen afronden naar 25 toch?} En waar de andere schaatsers, die dus geen wereldkampioen werden, voorafgaand aan hun wedstrijd op de fiets zich aan het losmaken waren, ging Nils vooraf nog een rondje.....hardlopen. Wie weet zit in die aanpak wel wat voor hardlopers. Omkeren is niet handig,want ja,hoe vaak ligt er nou natuurijs.
Reageer